صادق زیباکلام در نامه سرگشاده‌ای خطاب به علیرضا زاکانی، به برخی اظهارات و ادعاهای این نماینده اصولگرای مجلس که در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران مطرح کرده بود، واکنش نشان داد.

به گزارش عصر ایران، در نامه این استاد دانشگاه که در روزنامه «قانون» منتشر شده، آمده است:

«سرور ارجمند جناب آقای دکتر علیرضا زاکانی

نماینده محترم مردم تهران در مجلس شورای اسلامی

با سلام و تحیات، نکته‌ای در خصوص بیانات جنابعالی به عنوان سخنران قبل از خطبه‌های نماز جمعه تهران توجه‌ام را جلب کرده و درست‌تر گفته باشم، باعث به وجود آمدن پرسشی در ذهنم شده است. من وارد مطالب سخنرانی‌تان نمی‌شوم که در مخالفت کامل با برجام بود. به هر حال همه‌مان از گرایشات سیاسی جنابعالی اطلاع داریم و طبیعی است که هیچ‌کس درخصوص برجام انتظار رویکردی تاحدودی منصفانه و ارائه گزارشی که حداقلی از انصاف در آن رعایت شده باشد، نداشت.

جنابعالی و همفکرانتان بعد از شکست سنگین و به‌دور از انتظارتان در انتخابات هفتم اسفندماه به جای تأمل پیرامون آن نتایج، کلنگ برداشته‌اید و بر جان برجام افتاده‌اید. به خیال خودتان دلیل اصلی پیروزی اصلاح‌طلبان و طرفداران دولت در نتیجه موفقیت برجام بود و حالا می‌خواهید بی‌نتیجه بودن کامل آن را به مردم القا کنید. هدف جنابعالی و همفکرانتان از به توپ بستن برجام روشن است و پرسش بنده از باب دیگری بود.

در بیاناتتان فرمودید (قریب به مضمون) که ای‌کاش تیم مذاکره‌کننده از موضع قدرت، عزت و اقتدار مذاکره می‌کرد! همچون مذاکراتی که در دی‌ماه توسط دوستان شما صورت می‌گیرد و در مقابل آزادی چهار جاسوس آمریکایی (آقای جیسون رضاییان و غیره)، تیم مذاکره‌کننده مورد تایید شما موفق می‌شود تا امتیازات زیادی را از آمریکایی‌ها بگیرد؛ از جمله بیش از سی تن از زندانیان ایرانی که در آمریکا در زندان به سر می‌بردند را آزاد کرده، یک بانک بزرگ ایرانی را از تحریم خارج و بیش از یک میلیارد دلار دارایی‌های ایران که سال‌ها در آمریکا توقیف بوده را نیز آزاد کند؛ حتی بهره این مدت را هم از آمریکایی‌ها می‌گیرد و غیره! از موضع اقتدار و عزت هرچه را که می‌خواستید به آمریکایی‌ها تحمیل می‌کنید و بعد هم ابراز تاسف کردید که ای‌کاش تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای هم این‌گونه با آمریکایی‌ها مواجه می‌شد و از خود قاطعیت و اقتدار نشان می‌داد.

جناب دکتر زاکانی عزیز! سوالم این است که جنابعالی و همفکرانتان که اینقدر باشکوه، عزتمدارانه و از موضع قدرت قادرید با آمریکایی‌ها مذاکره کنید و آنان را مثل موش به سوراخشان می‌کشانید و وادارشان می‌کنید که هر امتیازی که می‌خواهید، بدهند، خوب برادر عزیز چرا این اقتدار و هنرنمایی را در نزدیک به شش سالی که برادر عزیز و ارجمندمان دکتر سعید جلیلی که همفکرتان هم هست سرگرم مذاکره با غربی‌ها بودند را رو نکردید؟ چرا در آن هشت سالی که قدرت در دستتان بود و داشتید مذاکره می‌کردید فقط گره بر روی گره زدید و هر بار که رفتید با خانم کاترین اشتون مذاکره کردید با تحریم‌ها و مصیبت‌های جدیدتری بازگشتید؟ چرا این هنرنمایی نیرومندتان را در دورانی که در قدرت بودید پنهان کرده بودید و گذاشتید این همه بلا و بدبختی برسر مملکت نازل شود؟