با افزایش سن، مغز انسان نیز همانند دیگر اندام های بدن به تدریج تحلیل می رود و می تواند درگیر بیماری های مختلفی شود. از جمله شناخته شده‌ترین بیماری های مرتبط با مغز که امروزه افراد بسیاری در جهان با آن دست و پنجه نرم می کنند، آلزایمر است. بیماری آلزایمر ۶۰ تا ۸۰ درصد موارد زوال عقل را شامل می شود که به بروز مشکلاتی در حافظه، قدرت تفکر، و رفتار فرد منجر می شود. آلزایمر با گذشت زمان شرایط وخیم‌تری پیدا می کند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل “مدیکال دیلی”، آلزایمر یک بیماری پیش رونده، پیچیده و دشوار است. در مراحل پایانی این بیماری، بیماران اشتهای خود را نیز از دست می دهند، و توانایی برقرار ارتباط شفاهی، توانایی حرکت بدون کمک، و تشخیص اعضای خانواده و دوستان خود را ندارند. با این وجود، مرگ بیماران مبتلا به آلزایمر به طور معمول در نتیجه مشکلات تنفسی، سینه پهلو، عفونت، یا ایست قلبی رخ می دهد.

در بیماری آلزایمر نه تنها توانایی مغز برای تفکر با گذشت زمان کاهش می یابد، بلکه توانایی حفظ هموستاز زندگی بخش – حفظ شرایط پایدار در داخل بدن – نیز از بین می رود. در نهایت، مغز همه چیز از جمله توانایی بلع، سرفه، و تنفس را تحت تاثیر قرار می دهد و بیمار نسبت به عفونت آسیب پذیر شده و برای ادامه زندگی مجبور به تغذیه از طریق لوله می شود.

متاسفانه، بستری شدن در بیمارستان اغلب تاثیر چندانی بر افزایش طول عمر بیمارانی که مراحل پایانی ابتلا به آلزایمر را تجربه می کنند، ندارد و در حقیقت به نوعی شرایطی دلسرد کننده و ناراحت کننده را رقم می زند زیرا با احتمال طول عمر بیشتر تنها به درد و رنج بیمار افزوده می شود. اقدام هایی مانند احیای قلبی ریوی (CPR)، تغذیه از طریق لوله و حتی دیالیز سود کمی به همراه داشته و می توانند درد و رنج بیشتری را به بیمار تحمیل کنند.

مراحل پیشرفته بیماری آلزایمر به طور میانگین بین یک سال و نیم تا دو سال طول می کشد اما ۲۰ تا ۳۰ درصد بیماران ممکن است تا ۱۵ یا ۲۰ سال نیز عمر کنند. بنابر گزارش مرکز کنترل و پیشگری بیماری آمریکا، آلزایمر ششمین عامل مرگ و میر در این کشور محسوب می شود.

در پایان، اعضای خانواده بیمار باید بین کیفیت زندگی بیمار مبتلا به آلزایمر در مقابل کمیت آن تصمیم گیری کنند. با توجه به این که در حال حاضر درمان مشخصی برای آلزایمر وجود ندارد، فراهم کردن شرایطی با بیشینه راحتی برای این افراد توصیه می شود. بر همین اساس است که اغلب بیماران مبتلا به آلزایمر در خانه سالمندان نگهداری می شوند و توصیه می شود تا زمانی که بدن آنها دیگر توانایی ادامه حیات را از دست می دهد، اعضای فامیل و دوستان در کنارشان حضور داشته باشند.