ابراهیم یزدی متولد سال ۱۳۱۰ در قزوین بود و در سال ۱۳۱۶ همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و در خیابان ری پرورش یافت. تحصیلات ابتدایی را در دبستان‌های مولوی (بازارچه مُعیّر) و ادب (پشت مسجد سپهسالار)، تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دارالفنون و تحصیلات عالیه را در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۲ به اتمام رساند.

یزدی در همین سال ایران را ترک کرد و به ایالات متحده آمریکا رفت و مدتی طولانی به همراه همسر و ۶ فرزندش در شهر هوستون ایالت تگزاس زندگی می‌کرد. او و همسرش در سال ۱۹۷۱ شهروند ایالات متحده شدند. رسانه‌ای شدن این امر در بحبوحه انقلاب در نشریات آمریکا خبرساز شد.

او پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران به همراه امام راحل از پاریس به ایران بازگشت و به فرمان امام(ره) در بهمن ۵۷ به عضویت شورای انقلاب اسلامی ایران درآمد و با آغاز به کار دولت موقت انقلاب، به سمت معاون نخست وزیر در امور انقلاب و سپس، وزیر امورخارجه منصوب شد. او مدتی به سرپرستی مؤسسه کیهان منصوب شده و پس از استعفای کریم سنجابی از وزارت امور خارجه ایران، به عنوان وزیر امور خارجه دولت موقت انقلاب معرفی شد. او همراه با استعفای بازرگان از دولت موقت کناره گیری کرد.

با برگزاری انتخابات نخستین دوره مجلس شورای ملی در این انتخابات از تهران کاندیدا شد و در دور اول انتخابات به وکالت مجلس انتخاب شد. در مجلس اول شورای ملی (اسلامی) عضو کمیسیون‌های تحقیق، امور خارجه، بهداشت و درمان و بازرگانی خارجی بود.