عزت‌الله ضرغامي در يادداشتي با عنوان «ورثه انبياء» نوشت: هفته قبل حضرت آيت‌الله شبيري‌زنجاني، از مراجع بزرگوار شيعه نکات مهمي را پيرامون آسيب‌شناسي طلاب حوزه‌هاي علميه بيان فرمودند. به جز يک مورد – که شايد نياز به توضيح بيشتر داشت – بقيه موارد، آن‌هم با اين صراحت پدرانه، نياز جدي طلاب جوان است. جايگاه اجتماعي طلاب، وضعيت سواد و سطح علمي و ضرورت خودسازي و تهذيب نفس آنان و مقايسه با سال‌هاي دور از جمله نکات برجسته و قابل تأمل سخنان ايشان است.
به گزارش ايلنا در ادامه اين يادداشت آمده است: در تأييد همه اين موارد، معتقدم حضور روحانيون محترم در پُست‌هاي اجرائي در همه سطوح حتي در جايگاه‌هايي که کوچک‌ترين ارتباطي به شأن يک روحاني ندارد، از عوامل مهم برخي بدبيني‌‌ها نسبت به روحانيت است. اختلافات و چالش‌هاي شديد سياسي نيز که منجر به استفاده از ادبيات خاص و رفتار نامناسب برخي روحانيون مي‌شود، جايگاه معنوي آنان را نزد مردم به‌شدت مخدوش مي‌کند.
ضرغامي در ادامه اين يادداشت آورده است: شايد لازم باشد رهنمود حضرت آيت‌الله، موضوع بحث و دستور جلسه تشکل‌‌هاي روحانيون چه دولتي و چه نهادهاي مستقل قرار گيرد تا نسبت به اصلاح برخي رويه‌ها به‌طور جدي اقدام شود.
اما توصيه ايشان به عدم ورود طلاب به سياست را آن‌گونه که در اخبار آمده بود، نمي‌پذيرم. سياست از ديانت جدا نيست. سيره پيامبر و ائمه هدي (عليهم السلام) و بزرگان دين هم همين بوده است. سياسي‌کاري، باندبازي و قبيله‌گرايي که به‌شدت مذموم و نکوهيده است، غير از سياست‌ورزي مبتني بر شريعت و اخلاق اسلامي است. روحانيون محترم وظيفه دارند که در بخش اخير، الگو و مربي شايسته‌اي براي آحاد جامعه و سياسيون کشور باشند. ضرغامي در پايان نوشته است: دوري طلاب از سياست نه‌تنها مشکل را حل نمي‌کند بلکه آنان را بازيچه و آلت دست سياسيون ماهر و حرفه‌اي نيز مي‌سازد. سيره اميرمؤمنان علي‌(ع) و همچنين مشي امام خميني(ره)، الگوي امروز جامعه ديني و انقلابي ما در سياست‌ورزي مبتني بر ديانت و اخلاق اسلامي است. العلماء ورثه الانبياء مالم يدخلوا في الدنيا…امام صادق(ع).  علما و بزرگان دين مادامي که دنيوي نشده‌اند، جانشينان انبيا بر روي زمين هستند… بايد به طلاب و روحانيون محترم در مورد جايگاه بي‌بديل آنان (بالقوه و بالفعل) يادآوري کرد.
گلايه‌هاي يک مرجع تقليد
آيت‌‌الله شبيري‌زنجاني چند روز پیش کاهش محبوبيت طلبه‌ها در جامعه را «نگران کننده» دانسته و گفته بود: نوع طلبه‌ها محبوبيت سابق را ندارند. در گذشته اين صنف محبوب و مورد احترام بود، اکنون ممکن است شخصي به‌خاطر رفتارش در جايي مورد احترام باشد اما اين موضوع درباره نوع طلبه‌ها نيست. الان اگر اختلافي بين طلبه و غيرطلبه در جامعه رخ دهد، چرا خيلي‌ها حداقل قسمتي از مشکل را از جانب طلبه مي‌دانند؟ چون محبوبيت طلبه‌ها کم شده است. اينها مصيبت‌هايي است که اگرچه سخت است اما بايد قبول کرد.
ايشان «ورود طلاب به فعاليت‌هاي سياسي» را يکي از عوامل مهم کم‌شدن محبوبيت آنان دانست و افزود: بسياري از افراد تخصص لازم را ندارند. جداي از اينکه برخي رفتارها شأن و احترام طلبه را پايين مي‌آورد؛ مخصوصا اينکه طلبه پرچم به دوش بکشد و بگويد «زيد» را شما انتخاب کنيد و «عمرو» را انتخاب نکنيد. اين رفتارها شأن و احترام طلبه را پايين مي‌آورد؛ يک بازاري محترم اين کار را نمي‌کند که يک طلبه انجام مي‌دهد؛ طلبه هم اگر بخواهد در اين زمينه فعال باشد، بايد در اين مسير يک سري ارشادات کلي داشته باشد اما واردشدن طلبه‌ها به اين وادي صلاح حوزه و طلبه نيست. آيت‌الله العظمي شبيري‌زنجاني از کم‌شدن «علميت» حوزه‌هاي علميه ابراز نگراني کرد و افزود: الان خيلي از چيزها شعار است اما شعار جاي واقعيت را نمي‌گيرد. خيلي‌ها در اوّليات فقه مانده‌اند اما از آنها به‌عنوان مجتهد ياد مي‌شود. مرحوم والد ما همه موارد علم را با استنادات حاضر داشت. الان من به جاي او نشسته‌ام اما برخي از مسائل را نمي‌دانم. گاهي انسان به چيزي نياز دارد، بايد از کسي بپرسد اما کسي نيست که اگر مشکل فقهي پيش آمد از او بپرسيم. اين مرجع عالي‌قدر از کم‌فروغ‌شدن موضوع «تقوا» در حوزه‌هاي علميه انتقاد کرد و گفت: يکي از مسائلي که الان با سابق فرق کرده است، مسئله اخلاق و تقواي طلبه‌هاست. او تأکيد کرد: طلبه بايد تلاش کند با مردم فاصله نداشته باشد. گاهي مواردي پيش مي‌آيد که خواسته ما با خواسته مردم متفاوت است، ما بايد در کنار مردم قرار بگيريم؛ چراکه با همين مردم مي‌خواهيم دين خدا را اجرا کنيم.