در صورت فقدان آنها با هر ميزان از تاكيد و توصيه حاصل نخواهد شد. اكنون كه رهبري انقلاب و ديگر بزرگان كشور بيش از گذشته بر ضرورت ايجاد يك وفاق داخلي اهتمام شايسته دارند، بايد ديد وحدت چگونه حاصل مي‌شود و چگونه پايدار مي‌ماند؟ ابتدا بايد روشن‌سازيم كه ايجاد يك انسجام داخلي بيش از سخن، بايد در عمل پيگيري شود و خاطيان از آن سرزنش شوند. وقتي افراطيون يك جناح سياسي صريحا و عملا از وحدت تعريف خاصي ارايه مي‌دهند كه اتفاقا جز تفرقه چيزي در بر ندارد، وقتي خود و عقايد و تمايلات و اهداف خويش را محور مي‌دانند و در كوچك‌ترين زمينه‌ها انعطافي نشان نمي‌دهند، وقتي مخالفان خود را به اتهامات سنگين و ناروا مي‌نوازند، چگونه مي‌شود راه نزديكي قلب‌ها را پيمود و طمع بيگانگان را از بين برد؟ نوشته‌هاي انبوه و سخنان كثير اين جماعت موجود است كه به مجرد بروز يك اختلاف در هر موضوعي مخاطبان خود را جاسوس و بيگانه‌پرست و وطن فروش و بريده از ارزش‌هاي ديني خطاب مي‌كنند و به سرعت خواهان برخوردهاي قضايي مي‌شوند و از نفوذ خود در جهت حذف رقبا سود مي‌برند. با اين وصف اينان وحدت را به سخره مي‌گيرند و خود در سست كردن پايه‌هاي انسجام داخلي يد طولا دارند. در ماجراي برجام حوادث بسياري پيش آمد و همه ديدند كه افراطيون مخالف دولت نظرا و عملا لحظه‌اي را براي شكست آن از دست ندادند و در هر شرايطي سنگين‌ترين حملات را متوجه اين دستاورد بزرگ كردند تا كارنامه دولت را مخدوش نشان دهند و برگ‌هاي برنده‌اش را بسوزانند! در اين ميان كاملا روشن شد كه منافع ملي و معيشت مردم كه از اين طريق آسيب مي‌بيند براي‌شان ارزش كظم غيظ ندارد و در توالي اولويت‌ها چندان متاخر است كه هرگز تنور اختلاف‌شان را سرد نمي‌كند. در جريان بررسي FATF در مجلس شواري اسلامي هم ديديم كه چگونه آن را به پيراهن عثمان تبديل كردند و علنا ابراز داشتند كه از رفتن كشور در ليست سياه تغذيه‌كنندگان مالي گروه‌هاي تروريستي كمترين دغدغه‌اي به خود راه نمي‌دهند! رويدادي كه در صورت وقوع هديه‌اي به بيگانگان براي فشار بيشتر اقتصادي به ايران خواهد بود و دست دولت را براي مقابله با تحريم‌هاي ترامپ بيشتر مي‌بندد. اما در حال حاضر وحدت و انسجام داخلي نيازي فوري و فوق‌العاده است و تنها در صورت ايجاد يك فضاي همدلانه و گسترده مي‌توان با شرايط جديد روبه‌رو شد. تحريم‌هاي ظالمانه و يكجانبه امريكا در راهند و فشار كم‌سابقه به اقتصاد كشور و خصوصا تضعيف ارزش پول ملي چيزي نيست كه با چند شعار تند و تيز بتوان با آن مقابله و سايه نحس آن را تحمل كرد. حالا ديگر نمي‌توان به سادگي ناكارآمدي‌هاي مديريتي و هزينه‌هاي سنگين اختلافات سياسي را براي مردم توجيه كرد و صبر و حوصله آنها را مورد درخواست قرار داد. ما مي‌توانستيم حد‌اكثر استفاده را از برجام ببريم و حتي راه خروج امريكا از اين توافق بين‌المللي را مسدود كنيم اگر از درون موجبات تضعيف آن را فراهم نمي‌ساختيم. در شرايط جديدي كه پيش خواهد آمد يا واقعيات انبوه را مي‌پذيريم و خردمندانه به ظرفيت‌هاي عظيم انساني و اجتماعي داخلي تكيه مي‌كنيم و با تغيير در روش‌هاي تكراري گردنه‌هاي پيش رو را پشت سر مي‌گذاريم يا با خود‌محوري و تعقيب منافع شخصي و گروهي و تكيه بر شعارهاي مرسوم سرنوشت‌مان را به دست حوادث مي‌سپاريم. در يك كلام اگر در ساحت سياست انعطافي رخ دهد و گفت‌وگوي ملي مجال بروز و ظهور پيدا كند به سرعت اثرات مثبت آن نمايان مي‌شود و اگر به‌اصطلاح در به همان پاشنه قبلي بچرخد فضاي ابهام در انتظار ما است.