اخیراً سردار محمدرضا نقدی، معاون فرهنگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سخنانی جنجالی، از کسانی که حجاب از سر بر می دارند با عنوان “روسپی” یاد کرده است. اخیراً تعدادی از دختران در مخالفت با آنچه “حجاب اجباری” می نامند، حجاب از سر برداشته اند.

بی گمان کار این دختران، هم خلاف قوانین جاری جمهوری اسلامی ایران است و هم عدول از دستور شرع که حجاب را بر زنان مسلمان واجب کرده است، اما همان قانون و شرع، نه تنها آنها را روسپی نمی داند بلکه مقرر کرده است که اگر کسی بدون اثبات با ادله شرعی، به دیگری اتهام روسپی گری بزند، حد “قذف” بر او جاری می شود، یعنی باید او را بر زمین بخوابانند و ۸۰ تازیانه بر او بزنند تا بفهمد که نباید دیگران را به داشتن رابطه جنسی حرام متهم کند.

دستور شرع و قانون درباره کسی که به دیگری چنین اتهامی می زند این است: با ۴ شاهد عادل، ثابت کن که او در حال عمل زنا بوده است؛ حرف های شهود نیز عیناً باید یکی باشد، مثلاً اگر یکی بگوید که شب هنگام شاهد آن عمل بودم و دیگری بگوید روز بود، یا یکی بگوید پیراهن اش روشن بود و دیگری بگوید تیره  (و خلاصه هر اختلافی در بیان شان باشد) شهادت شان پذیرفته نمی شود و همه شان با هم شلاق می خورند.

این حد از سختگیری در اثبات عمل جنسی غیرشرعی، برای آن است که اولاً قبح این عمل ریخته نشود و ثانیاً آبروی افراد حفظ شود. منظور از عمل جنسی هم، معنای کاملاً خاص آن است.

طبق قانون زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند به حبس از ۱۰ روز تا دوماه یا از ۵۰ هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد و همان قانون می گوید کسانی که به دیگران، اتهام روابط نامشروع جنسی می زنند، ۸۰ ضربه تازیانه می خورند.

در آیه ۴ سوره نور نیز درباره کسانی که به دیگران اتهام زنا می زنند ولی نمی توانند ۴ شاهد عادل -که به چشم خود این عمل را دیده اند- بیاورند آمده است که بر آنان ۸۰ ضربه شلاق بزنید و تا ابد شهادت شان را نپذیرید چرا که آنان فاسق اند.(وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ )
حال عمل کدام یک از منظر شرع و قانون، قبیح تر است، آن که حجاب از سر بر می دارد یا آن که به دیگران اتهام روابط جنسی خاص و نامشروع می زند، آن هم نه یک ارتباط و دو ارتباط که در حد روسپی گری؟!

دخترانی که حجاب از سر بر می دارند، دختران همین سرزمین اند، هموطنان ما و تربیت یافتگان جمهوری اسلامی؛ اگر آنها درباره حجاب موضعی دارند، در وهله اول نشان از ضعف نهادهای تصمیم ساز و فرهنگی جمهوری اسلامی است، نهادهایی که در این ۴۰ سال، میلیاردها دلار از جیب مردم و از جمله همین دختران پول گرفته اند تا اسلام را در جامعه رواج دهند ولی یا حیف و میل کرده اند یا به جای معرفی اسلام رحمانی و منطق محور، اسلامی خشن را به رخ جوانان کشیده اند که فقط می گیرد و می بندد و مهم ترین ابزارش، ون های گشت ارشاد است!

معلوم است که جوانان از چنین اسلام تحریف شده ای می گریزند. معلوم است حجابی که از ترس گشت ارشاد بر سر شود، دو قدم آن طرف تر از سر می افتد ولی حجابی که از سر باورهای عمیق دینی باشد، حتی به زور گزمه های رضاخانی هم تکان نمی خورد.

این دختران، محصول عملکرد شرم آور مسؤولانی است که به نام دین، نان می خورند و مردم و از جمله همین دختران را از دین بیگانه و گریزان می کنند؛ این سؤولان حق ندارند به محصول کارکردشان برچسب روسپی بزنند و طلبکار و مدعی هم باشند که متهم ردیف اول خودشان اند.

این دختران، هموطنان ما هستند و مسؤولان ما باید آنقدر عقلانیت داشته باشند که با هموطنی که قرائت دیگری از دین و سیاست و اجتماع داشته باشد، با مهر و منطق گفت و گو کنند نه این که هر که مانند آنها نباشد یا مثل آنها تظاهر نکند را فتنه گر، خائن، وطن فروش و اخیراً روسپی بنامند!

نیروهای مسلح در هر کشوری و از جمله در ایران، موظف به حفظ مرزها و امنیت تک تک شهروندان شان هستند و شاید این برای اولین بار در تاریخ باشد که یک مقام نظامی، به تعدادی ولو اندک از هموطنانش می گوید: روسپی! ؛ هموطنانی که آن مقام نظامی پول می گیرد که از آنها محافظت کند.

خداوند در قرآن می فرماید که حضرت محمد(ص)، اسوه حسنه ای برای شماست. (لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كانَ يَرجُو اللَّهَ وَاليَومَ الآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثيرًا/ احزاب-۲۱)
آن اسوه جاودانی تاریخ، برای تبلیغ اسلام، مهربانی، خوشرویی، عطوفت، گذشت، اغماض، منطق، گفت و گو و مردمداری را پیشه می کرد و حتی به عیادت مرد غیر مسلمانی که بر سر ایشان زباله می ریخت می رفت … اما مدعیان مسلمانی که بر سر سفره اسلام نشسته اند، گویا هیچ باوری به اسوه بودن رسول نازنین اسلام(ص) ندارند و خشم و خشونت از کلام و کردارشان می بارد. نتیجه نیز کاملاً قابل پیش بینی است: همان گونه که پیامبر اسلام(ص) با “مهر” توانست دین گستری کند، اینان با “غضب” دین گریزی به بار می آورند.