عصر ایران؛ مصطفی داننده- امام جمعه شهر بهاباد یزد بعد از تخلف رانندگی از سوی مامور راهنمایی و رانندگی جریمه می‌شود. حجت الاسلام «علی اکبر ابراهیمی بشکانی» بعد از این جریمه، نامه‎‌ای خطاب به فرمانده انتظامی شهرستان می‌نویسد و از این مامور تقدیر می‌کند که بدون توجه به جایگاه امام جمعه با تخلف او برخورد کرده است. در پایان این نامه هم اظهار امیدواری کرده که «با آگاهی از قانون، از این به بعد هیچ تخلفی برای بنده تکرار نشود».

شنیدن این خبر و دیدن این نامه تعجب برانگیر بود. معمولا عادت نداریم این چنین رفتارهایی را از سوی مسؤولان ایرانی ببینم نه حتی مسؤولان برخی از مردم هم که گاهی در جایی و نهادی آشنایی دارند هم چنین رفتاری از خود بروز نمی‌دهند.

مسؤول شدن در ایران گویی حصاری است برای برخی که هرکاری دل‌شان می‌خواهد انجام دهند. تخلف می‌کنند، یک کارت نشان می‌دهند و تمام. تازه برخی از آنها ماموران را تهدید می‌کنند که اگر جریمه‌ام کنی، چنان و بهمان می‌کنیم که بیا و ببین.

همین رفتارها باعث شده است تا نامه امام جمعه و برخورد محترمانه او با مامور راهنمایی و رانندگی عجیب به نظر می‌رسد.

برای برخی از ما ایرانی‌ها جریمه نشدن بعد از تخلف یک افتخار بزرگ است. برخی تلاش می‌کنند به لطایف الحیلی از زیر جریمه رانندگی فرار کنند. می‌دانند تخلف کرده‎‌اند اما حاضر نیستند زیر بار عملی که  انجام داده‌اند بروند.

این عده اگر موفق بشوند از زیر بار جریمه فرار کنند یا در صورت جریمه، با یک تماس آن را پاک کنند، این اتفاق را با افتخار برای دیگران تعریف می‌کنند که گویی در یک مسابقه علمی یا ورزشی برنده مدال جهانی شده‌اند.

تا وقتی این رفتارها هست ما نمی‌توانیم شاهد تغییرات مثبت اجتماعی در جامعه ایران باشیم. وقتی برخی از مسؤولان ما به خاطر جایگاه خود به دنبال فرار از قانون هستند دیگر چه انتظاری می‌شود از مردم داشت. “الناس علی دین ملوکهم”،  مردم به روش و طریقه حاکمان و پادشاهان خویش زندگی می کنند.

در ورودی خطوط اتوبوس‌های بی‌آرتی زده شده که این مسیر فقط مختص به اتوبوس‌های تندرواست البته که آمبولانس‌ها و ماشین‌های آتش نشانی هم می‌توانند در شرایط اضطرار از آن استفاده کنند اما در اصل ما شاهد هستیم که ماشین‌های مختلفی در این مسیر در حال رفت و آمد هستند.

بله، بسیاری از مسؤولان از این مسیر برای رفت و آمد خود استفاده می‌کنند. مسیری برای دور زدن ترافیک تهران!

برخی گویا خیلی این مسؤولیت را جدی گرفته‌اند و فکر می‌کنند چه خبر شده است و این در صورتی است که تنها فرق آنها با مردم عادی مسؤولیت آنهاست.

گاهی تقلید از کشورهای توسعه یافته بد نیست. واقعا رفتار مسؤولان کشورهای اروپایی را با رفتار برخی از مسؤولان خود مقایسه کنیم. برخی از آنها چنان عادی رفتار می‌کنند که مثلا انگار انگار نخست وزیر یک کشور هستند. در کشور ما اعضای شورای شهر یک شهر کوچک چنان رفتار می‌کند که گویی همه زیر دست و رعیت او هستند.

در سال‌های نه چندان دور روحانیون از بزرگ و نامی و تا طلبه‌های ساده در میان مردم بودند، مسؤولین هم همینطور  و با آنها زندگی می‌کردند بدون اینکه کسی بخواهد میان آنها و مردم فاصله ایجاد کند.