عصر ایران – یکی از خبرگزاری های مخالف دولت، نظر سنجی پیامکی کرده است که خانم ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست، برای حل مشکل آلودگی هوا چه باید بکند؟

این سؤال، وقتی معنا دار می شوند که بدانیم جریان مخالف دولت، مدت هاست که روی رئیس سازمان محیط زیست متمرکز شده و می کوشد به هر نحوی، وی را تخریب کند.

این نوشتار ، البته در صدد دفاع از سازمان محیط زیست و رئیس آن نیست چرا که خودشان قاعدتاً می توانند از عهده دفاع از خود بر آیند. سخن بر سر این است که سر جان مردم هم سیاسی بازی می کنند و صورت مسأله را به نفع منافع جناحی خود تغییر می دهند!

آلودگی هوا دارد صغیر و کبیر را می کشد، آن وقت آقایان دلواپس، افتاده اند به صرافت ماهیگیری از این وضعیت. حتم دارم که بسیاری از آنان، آرزو می کنند که بسیار بیش از این ، مردم بر اثر آلودگی بمیرند، تا بلکه “دلتنگان دولت از دست رفته” ، بار دیگر قدرت را به دست گیرند و روزگار نامحمود محمود را از سر گیرند!

آلودگی هوا، دستپخت سازمان محیط زیست نیست، نتیجه سیاست های غلط همه دولت هاست. هم از این رو ، باید دولت قبلی را به اندازه ۸ سال در این وضعیت مقصر دانست و هم دولت کنونی را به اندازه ۲٫۵ سالی که بر سر کار است، گناهکار قلمداد کرد. تعارفی هم نیست.
اگر سال گذشته می شد دولت روحانی را به دلیل تازه بر سر کار آمدن، از پاسخگویی درباره آلودگی هوا مبرا دانست، امروز می توان به اندازه عمر دولتش، آن را مؤاخذه کرد، اما موضوع منحصر به سازمان حفاظت محیط زیست نیست و همه دستگاه ها باید در قبال این وضعیت پاسخگو باشند.

اما آقایان مدعی که این روزها، مهربان شده اند و بعد از سکوت ۸ ساله در دوران احمدی نژاد این روزها نگران آلودگی هوا هستند، بدانند که با فرافکنی نمی توانند از پاسخگویی در محضر تاریخ و ملت فرار کنند.

اگر امروز هوا آلوده است، به اندازه دو سال، اخیر، تقصیر دولت حسن روحانی است و اینان هم باید پاسخگوی عملکرد خود باشند؛ با این حال ، مدعیانی که یک چشم شان به آلودگی هواست و دیگر چشم شان به انتخابات اسفند ماه تا بلکه بتوانند از نمد آلودگی برای خود کلاهی ببافند، بدانند که مردم ایران یادشان نرفته است که با آن سیاست های نابخردانه ای که دو دولت قبلی بر کشور تحمیل کردند، سال های سال، باید تاوان داد.

مثلاً وقتی رئیس دولتی، حد خود را متوجه نمی شود و با سخنان و سیاست های نادرست، کشورش را در معرض تهدید و تحریم قرار می دهد، معلوم است که به جای خودروهای هر چند قدیمی اروپایی، باید دست به دامان خودروسازان چینی شد یا قطعات همان اروپایی ها را از چین آورد و بدین ترتیب، ناگهان آلودگی هوا را چند برابر کرد.

آیا خانم ابتکار یا هر کس دیگری می تواند ناگهان معجزه کند و خرابکاری چندین ساله با آثار چند ده ساله را ناگهان از بین ببرد؟

وقتی ۸۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی کشور، به جای آن که صرف زیر ساخت ها، از جمله نوسازی کارخانه ها و پالایشگاه ها شود، دچار سوء مدیریت و حیف و میل گردد، معلوم است که با روندهای قدیمی، باید هم آلودگی تولید شود.

وقتی دولت محبوب تان با نفت ۱۲۰ دلاری سرمستی می کرد و به فکر انتخاباتش بود تا باز هم در قدرت بماند و از آن درآمدهای بی نظیر و تاریخی که نصیبش شده بود، برای رفع عوامل آلاینده هوا استفاده نمی کرد، دولت کنونی با نفت ۴۰ دلاری (که فقط برای پرداخت یارانه ها کفایت می کند) و میلیاردها دلار بدهی و تعهدات عجیب و غریبی که برایش به ارث رسیده است آیا می تواند معجزه کند یا باید در یک فرایند منطقی، مشکلات را حل کند؟

کما این که این کار را هم آغاز کرده است که اولین قدمش، حذف بنزین های سرطان زای پتروشیمی و جایگزینی بنزین یورو ۴ در شهرهای بزرگ بود و جالب اینجاست که همین اقدام که برای سلامتی همه مفید است، هدف حملات مخالفان دولت قرار گرفت و انواع و اقسام تهمت ها و دروغ ها در این باره بافتند و اشاعه دادند.

یا روند همکاری دولت در احداث مترو در کلان شهرهایی مانند تهران که در دولت قبل، قربانی لج بازی های کودکانه شده بود، در دولت کنونی از سر گرفته شده است.

اما مهم ترین کاری که دولت کنونی برای رفع آلودگی هوا انجام داده، همان است که تازه مهربان شدگان(!) بر آن بسیار تاخته اند و آن، “برجام” است.
زمانی حسن روحانی گفت که حتی آب خوردن مان نیز تحت تأثیر تحریم هاست. همین مدعیان، بر او تاختند که چرا چنین گفت و عزت مان را بر باد داد؟! اکنون، با مانوری که روی آلودگی هوا می دهند، امیدواریم متوجه شده باشند که نه تنها آب ، که هوا نیز متأثر از تحریم هاست. همان تحریم هایی که روحانی و ظریف و همکاران شان در دولت و وزارت خارجه را برای برداشتنش، به صلابه کشیدید و حتی به وطن فروشی متهم شان کردید.

تازه، خودتان که در عالی ترین سطوح دولت و شورای عالی امنیت ملی بودید، بهتر از همه می دانید که تحریم ها، با یک قطعنامه می آیند ولی به این سادگی نمی روند و بعد از برجام ، مدت ها طول می کشد تا رفته رفته اوضاع به حالت عادی نزدیک شود. حالا شاید بفهمید که آن قطعنامه ها، سند فشار بر ملت ایران بودند با هزاران پیامد، نه “کاغذپاره”های ادعایی که به آنها می خندیدید!

یادش بخیر نباد که دولت مطلوب شما، به جای همین کارهایی که دولت کنونی انجام می دهد، دو راهکار شاهکار برای حل مشکل آلودگی هوا ارائه داد و رئیس وقت سازمان محیط زیست هم با افتخار آنها را اعلام کرد: یکی ساخت دستگاه تهویه هوا در چند نقطه تهران بود (که اساساً معلوم نیست منظورشان از این دستگاه چه بود و البته هیچ گاه هم عملی نشد) و دیگر، آب پاشی هوای تهران با چند هواپیمای سم پاش کشاورزی بود که این کار را هم کردند و جهانی را به ایران خنداندند!

تصریح می کنیم که دولت کنونی را نیز در قبال وضع موجود، به اندازه خودش مسؤول می دانیم ولی این را هم تأکید می کنیم که اگر امروز ، قرار باشد دولت روحانی ، به خاطر آلودگی هوا محاکمه شود، محاکمه کنندگان، مردم ایران هستند که همه دولت ها را در قبال امکانی که داشتند و عمل نکردند، مؤاخذه می کنند نه این که متهمان دیرین بدبختی های ملت، مدعی شوند و به جای نشستن در جایگاه متهم، برای خود شأن قضا و بازخواست، قائل شوند.

آقایانی که میراث دولت تان ملتی را می آزارد، هر اندازه که فرار به جلو می کنید، سرانجام باید در محضر ملت پاسخگو باشید.