دلنوشته‌ای در پایان دفتر بیستم

این دفتر توقع مرا اصلا برآورده نکرد!

زیرا روز گشوده شدن این دفتر، ۹۰/۸/۸ در مقدمه دفتر که دفتر بیستم مجلس هشتم بود، آرزوی خود را ذکر کردم، آنجا بیان کردم علی القاعده در عمر همین دفتر، ایام ثبت نام نمایندگان پایان می یابد و اگر قرار باشد به این دفتر بیست، نمره بیست بدهم، وقتی به آن بیست می دهم که مسئولیت عرضه در عرصه مجلس نهم از گردن من ساقط شده باشد و من این بار سنگین و دشوار را به دوش نکشم!

اما چنین نشد!

بالاخره در صبحگاه روز آخر ثبت نام جمعه ۹۰/۱۰/۹ ، من مجبور به ثبت نام شدم و آنچه در این چند سال در ذهن خود می پروریدم، نقش بر آب شد و من به این شکل شکست خوردم!
اما حالا در پایان این دفتر بیست

اعتراف می کنم، اگر کافر بودم، با آنچه که در ۹۰/۱۰/۹ برایم اتفاق افتاد به خدای واحد قادر ایمان می آوردم، واقعاً عرفت الله بفسخ العزائم![۱] من که به هیچ وجه باور نمی کردم مجدداً ثبت نام نمایم! من که مدتها بود قاطعانه این تصمیم و عزم جزم گرفته بودم، من که بدترین دعوت، دعوت برای ثبت نام مجدد برای مجلس می دانستم من که…! بالاخره برخلاف امیال و اهواء خود و برخلاف عزم جزم خود و تصمیم خود، ثبت نام کردم و واقعاً باید در همین اتفاق اذعان و اعتراف نمایم که ما هیچ کاره ایم! قدرت دیگری هست، قدرت لایزالی هست، خدایی هست!

البته این سخنان را هرگز، دلیل بر این نمی دانم که من تا ۱۲/۱۲ و روز رای گیری در این عرصه می مانم و صد البته و قطعا دلیل و نشانه و اماره پیروزی ظاهری و رای آوردن مجدد هم نمی دانم!

خدایا چه بگویم؟! چه بکنم؟! چه کار می توانم نکنم که تو می خواهی بکنم!؟!

پس حال که این چنین است با فریادی رساتر از همیشه از تو می خواهم، آنچه که همواره خواسته ام!

خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار!
به پایان آمد این دفتر
حکایت همچنان باقی است!

جمعه ۲۳ دی ۹۰

[جلسه با حضور چند تن از فعالان ستاد انتخاباتی]

… من ضمن تشکر، تأکید نمودم باید به دنبال مراعات ارزش‌ها باشیم. من (اگر دنیا داشته؛ اگر آخرت) ۸ سال نماینده بوده‌ام و حالا زشت است که برای چند رأی، اخلاق زیر پا گذارم؛ اسراف انجام بدهم؛ آبروی کسی بریزم؛ تخریب کنم و… !

… قرار شد در هفته آینده با همین جمع، جلسه‌ای داشته باشم؛ قرار شد آنها نقطه‌نظرات خود را در مورد فردی به عنوان مسؤول ستاد و همچنین مسؤول نظارت و کنترل جهت جلوگیری از بداخلاقی‌ها [توسّط هواداران] (مسؤول حراست) و … به اینجانب ارایه کنند.

[بیم‌ها و نگرانی‌‌ها]

امشب هم اخباری شنیدم که مرا به هم ریخت…

من که به هیچ وجه، راضی به ردّ صلاحیّت هیچ کس نیستم و از ابتدا هم [به] مسؤولان ارشد مرتبط، گفته بودم به هر شکلی است، سعی کنند کسی از این آقایان کاندیدای این حوزه (تفت و میبد) رد نشود، حال مواجه هستم با ردّ صلاحیّت چند نفر از افراد…

از سوی دیگر، من همواره بر حضور همه افراد کاندیدا در عرصه و عدم رضایتم به دعوت به انصراف آنها، تأکید داشتم؛ حالا مواجه هستم که فشار برای انصراف … هم افزایش یافته است.

به هر حال اینگونه مسائل موجب شده بود شبی تاریک و غمبار داشته باشم. ازجمله شب‌هایی بود که با تمام وجود، با تمام و کمال میل، پسندیده‌ترین چیز را برای خودم، مرگ می‌دانستم! شاید در طول عمرم، به جز شب‌های عملیّات، هیچ گاه این قدر منتظر مرگ نبودم و برای آن، لحظه‌شماری نمی‌کردم؛ البته در آن عرصه و در آن مواقع، توقّع و انتظارم بیشتر مرگ سرخ و شهادت در راه خدا بود و حالا، هرجور مرگی که پیش آید و نوع آن خیلی برایم ملاک نیست!

راستی گاهی مرگ چقدر ارزشمند است و گاهی مرگ چه هدیه و تحفه بی‌بدیلی است!

شنبه ۲۴ دی ۹۰

[شکر بر عدم توفیق!]

اربعین غمبار حسینی تسلیت باد.

صبح اصلاً از خانه بیرون نرفتم. حضور در مراسم عمومی (مثل مراسم اربعین مصلی یا شهیدیه که مراسم معظمی است) بدون دعوت خاص در این ایّام نزدیک به انتخابات، صرفاً تبلیغاتی و ریاکارانه می‌دانم و از آن به شدّت متنفّرم! من حتی شرکت در برنامه‌های دیشب که همگی با دعوت‌های متعدّد بود، کُرهاً و برخلاف میل پذیرفتم و البته دعوت‌های دیگری مثل شرکت در برنامه‌ای که آموزش و پرورش … برگزار می‌کند و چند هزار نفر شرکت می‌کنند، نپذیرفتم و شرکت نکردم.

به هر حال صبح… در تنهایی با زیارت اربعین و عاشورا، حال کردم و خدا را بر این توفیق و عدم توفیق در حضور برنامه‌های عمومی شکر کردم!

_________________________________________

[۱] به خداوند پی بردم بواسطه به هم زدن تصمیمات قاطع. از کلمات قصار امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه

منبع:‌ پایگاه اطلاع رسانی مرحوم یحیی زاده