تابناک نوشت:تاکنون مشخص نشده  چه کسی آن را آتش زده است. مراسم سده، عصر روز دهم بهمن هر سال برگزار می شود.
برخی از گروههای شبکه اجتماعی خبر داده اند که برگزاراین مراسم باستانی که از اهمیت زیادی برای زرتشتیان یزدی برخورداراست در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.
دهمین روز بهمن را جشن سده می نامند و در توجیه این نامگذاری روایات متفاوتی نقل می شود:
۱-معروفترین روایت که فردوسی هم بر آن صحه گذاشته است ، پدید آمدن آتش است :
روزی هوشنگ با یکصد تن از یاران به کوه رفت. ماری عظیم الجثه به سوی او و یارانش رفت، هوشنگ سنگی به سوی مار پرتاب کرد. سنگ بر سنگ آمد و از برخورد آنها آتش پدید آمد و مار سوخت ، آنها پدید آمدن آتش را جشن گرفتند و آن را سده نامیدند. فردوسی در شاهنامه چنین سروده:
برآمد به سنگ گران سنگ خرد
هم آن و هم این سنگ گردید خرد
فروغی پدید آمد از هر دو سنگ
دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
جهاندار پیش جهان آفرین
نیایش همی کرد و خواند آفرین
که او را فروغی چنین هدیه داد
همین آتش آنگاه قبیله نهاد
۲-از جشن سده تا نوروز ۵۰ روز و ۵۰ شب است که روی هم صد می شود.
۳-از نظر نجومی نیاکان ما در روزگار بسیار کهن ، سال را به دو فصل تقسیم می کردند. تابستان که هفت ماه به درازا می کشید ، از اول فروردین آغاز و در آخرین روز مهرماه پایان می یافت. زمستان از ابتدای آبان ماه شروع می شد و تا آخر اسفند طول می کشید  و جشن سده را در صدمین روز از آغاز زمستان جشن می گرفتند.
۴-ایرانیان قدیم صبح فردای شب یلدا را روز تولد خورشید می دانستند و از آنجا در بین ایرانیان جشن گرفتن دهمین و چهلمین روز تولد رسم است جشن سده را نیز به عنوان چهلمین روز تولد خورشید جشن می گیرند.
۵-چون کیومرث را یکصد فرزند آمد و ایشان به خورشید رسیدند جشنی برپا شد که آن را سده نامیدند . برخی این داستان را به حضرت آدم نسبت دادند.
۶-چون جمع مشی و مشیانه و فرزندان آنها به صد رسید آن واقعه را جشن گرفتند و آن را سده نامیدند.
۷-یادگار پیروزی زوتهماسب بر افراسیاب

سده جشنی است که به روایت تاریخ  تا قبل از صفویان نه تنها بین مردم عادی بلکه میان پادشاهان و حاکمان نیز برگزار می شده است اما از آن زمان به بعد تنها به جمع کوچک زرتشتیان محدود شد.